یادداشتى بر نمایش «مش کاظم حلبى» نوشته و کارگردانى «فرهاد نقدعلى

یادداشتى بر نمایش «مش کاظم حلبى» نوشته و کارگردانى «فرهاد نقدعلى»

تئاتر تک نفره

«مش کاظم حلبى» ملودرامى است که بیشتر به یک شوخى مى ماند در حیطه نمایش. نمایش تک نفره یا OnemenShowنمایشى است که تمام اقوال و حالات متکى بر نقش تنها بازیگریست که واگوکننده میزان سخن و لپ نمایش است. اصولاً سختى و دشوارى موجود در خلق داستان و پردازش در این دست از نمایش ها باعث استنکاف نویسندگان براى قلم فرسایى در این حیطه است. «مش کاظم حلبى» سرگذشت و نقل پسرى است که از بد حادثه و جبر تقدیر سرگذشت منحوسى دارد. طنازى هاى فرهاد نقدعلى در ارایه پیشامدهاى کمیک در این متن او نیز مشهود است. وقایع هر چند سطحى اما آبرومندانه توالى قصه اى را مى گذارد که از مسجد و مراسم تدفین پدر، روایتگر نمایش آغاز مى شود. متن کاملاً خودش را بر اجرا تحمیل کرده. جز واگویه هاى صرف نمى توان چیزى بر اجراى نمایش متصور شد. حال این که شرایط و محیط اجراى متن نیز اجازه آنچه بیشتر از این را هم به نمایش نمى دهد. بازى برپایه زبان و طریقه نمایشنامه مبنى بر تعاریف آدم ها بسیار نزدیک و مطلوب عمل مى کند. با پرش ها و برش هاى این سو و آن سو که در چند فاصله قسمت مى شود به راستى نمى توان اجرا را از متن نمایش تفکیک کرد. اجرایى بس متکى بر منولوگ و ایجاد تصور تماشاگر به عنوان اهل تدفین که از آغاز نمایش با پخش و ذکر قرائت فاتحه بر ما مشخص مى شود. همه چیز رنگ شوخى و جک دارد. استفاده نقدعلى از باورهاى سنتى غلط دستمایه ایجاد خرده  متنى شده که در مدتى کم مى تواند سیرى از حسب حال آدمى قربانى تفکر غلط را بیان کند.
جز این مى ماند حسن رعایت متن در زمانى مقرر و پیش آوردن حوادثى که سیرى دوار را از آغاز نمایش به همان آغاز تشکیل مى دهد.