برای حافظ

مجادله در ادبیات بر سر یک خال

حافظ:
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند بخارا را


صائب تبریزی:
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را


شهریار:
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح اجزا را
هر آنکس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد
نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دلها را


محمد عیادزاده:
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
خوشا بر حال خوشبختش، بدست آورد دنیا را
نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را
مگر بنگاه املاکم؟چه معنی دارد این کارا؟
و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلاً
که با جراحی صورت عمل کردند خال ها را
نه حافظ داد املاکی، نه صائب دست و پا ها را
فقط می خواستند این ها، بگیرند وقت ما ها را.....؟؟؟

برای محمد جواد محبت

 
 

 دو کاج ،  از کتاب چهارم دبستان

در کنار خطوط سیم پیام             خارج از ده دو کاج روئیدند


سالیان دراز رهگذران                  آن دو را چون دو دوست میدیدند

یکی از روز های سرد پاییزی         زیر رگبار و تازیانه باد


یکی از کاج ها به خود لرزید         خم شد و روی دیگری افتاد

گفت ای آشنا ببخش مرا             خوب درحال من تامل کن


ریشه هایم زخاک بیرون است      چند روزی مرا تحمل کن

کاج همسایه گفت با تندی           مردم آزار از تو بیزارم


دور شو دست از سرم بردار          من کجا طاقت تورا دارم

بینوا راسپس تکانی داد              یار بی رحم و بی مروت او


سیمها پاره گشت و کاج افتاد       برزمین نقش بست قامت او

مرکز ارتباط دید آن روز                 انتقال پیام ممکن نیست


گشت عازم گروه پی جویی          تا ببیند که عیب کار از چیست

سیمبانان پس از مرمت سیم       راه تکرار بر خطر بستند


یعنی آن کاج سنگدل را نیز           با تبر تکه تکه بشکستند



و حال نسخه جدید این شعر زیبا
 



در کنار خطوط سیم پیام             خارج از ده دو کاج روئیدند

سالیان دراز رهگذران                 آن دو را چون دو دوست می‌دیدند

روزی از روزهای پائیزی               زیر رگبار و تازیانه باد

یکی از کاج ها به خود لرزید         خم شد و روی دیگری افتاد

گفت ای آشنا ببخش مرا            خوب در حال من تأمل کن

ریشه‌هایم ز خاک بیرون است      چند روزی مرا تحمل کن

کاج همسایه گفت با نرمی         دوستی را نمی برم از یاد

شاید این اتفاق هم روزی           ناگهان از برای من افتاد

مهربانی بگوش باد رسید            باد آرام شد، ملایم شد

کاج آسیب دیده ی ما هم            کم کمک پا گرفت و سالم شد

میوه ی کاج ها فرو می ریخت       دانه ها ریشه می زدند آسان

ابر باران رساند و چندی بعد          ده ما نام یافت کاجستان



شاعر، محمد جواد محبت، همان شاعر دوکاج

برای رایکا ۱

واژه در تارک صبرم پوسید
قصه ام دوباره در اوج فسرد
و تو خورشید صفت اینجایی